13 aug Online verhaal – Hoofdstuk 11

Liz schrikt wakker als ze iets hoort verschuiven in haar kamer. Meteen zit ze recht overeind in bed en kijkt met grote ogen de kamer rond. Het duurt een paar seconde voordat Liz doorheeft waar ze is. Heel even was ze vergeten dat ze in een hotel sliep, om met Lorenzo op tournee te gaan…
Lorenzo…
Speurend kijkt ze rond in haar kamer. Langzaam laat ze de lucht uit haar longen lopen als ze de waterkraan van de douche in de badkamer hoort lopen. Een zacht geneurie stijgt op vanuit de badkamer en zonder dat Liz het eigenlijk wil, krijgt ze een tevreden glimlachje op haar gezicht.
Ze herinnert zich weer dat Lorenzo gisteravond naar haar kamer was gekomen om te vertellen hoe ze het deed tijdens zijn show. Lorenzo had haar verteld dat hij haar vond stralen, en Liz was er meteen tegenin gegaan. Het was uitgelopen op een klein meningsverschil en Lorenzo was boos in de stoel gaan zitten en dreigde niet weg te gaan. Liz was met haar boze hoofd in bed gestapt en was in slaap gevallen. Tot ze ’s nachts wakker was geworden en Lorenzo ongemakkelijk in de stoel had zien slapen. Toen kon ze het niet over haar hart krijgen hem zo te laten liggen en heeft ze hem wakker gemaakt en aangeboden dat hij bij haar in bed kon slapen. Mits hij aan zijn kant bleef liggen!
Met een paar vlinders in haar buik, slaat Liz de deken terug en stapt met haar voeten in haar pantoffels. Ze raapt de kamerjas op en doet hem aan. Het heerlijke fleece van de dikke kamerjas verwarmt meteen haar huid. Terwijl ze zich uitrekt loopt ze naar de kan water op tafel om een glas water in te schenken.
Snel giet ze wat water in een glas en neemt een slok van het koude water. Ze zucht diep, geniet van het water en loopt dan naar het raam om van haar uitzicht te genieten. Amsterdam ligt letterlijk onder haar voeten en even vraagt Liz zich af waarom ze dit uitzicht nu pas voor het eerst ziet. Gisteravond had het een adembenemend gezicht moeten zijn. Ze grinnikt in zichzelf als ze zich bedenkt dat ze een adembenemend zicht heeft gehad gisteren. Het was dan niet Amsterdam rond middernacht wat haar adem benam, maar Lorenzo in haar kamer…
Liz wordt uit haar dagdroom getrokken als ze de kraan in de badkamer niet meer hoort. Lorenzo heeft de douche uit gezet en droogt zich waarschijnlijk nu af. Snel loopt Liz naar de spiegel om te kijken hoe haar haar zit. Met een kreun van schaamte gaat ze snel ondersteboven hangen en draait een knot in haar haren. Ze staat net weer overeind als er op haar deur wordt geklopt. Vlug loopt ze naar de deur en doet hem open.
“Liz! Goedemorgen! Weet jij of Lorenzo al wakker is? Hij doet zijn deur niet open.” begint Dante meteen te vertellen als Liz de deur open doet. Achter Dante staat Jason die met een grote grijns naar haar zwaait. Waarom zijn ze al zo vroeg wakker?
“Goedemorgen. Euhm, nee, ik heb hem nog niet gezien.” antwoord Liz snel en ze wil de deur weer dicht doen voor e zichzelf verraad. Achter zich hoort ze iets en eigenlijk wil ze zich omdraaien. In plaats daarvan ziet ze de ogen van Dante groot worden en ziet ze hoe Jason een hand voor mijn mond slaat. Liz kan zich niet meer houden en draait dan ook om.
Meteen zakt haar mond naar beneden. Voor haar loopt Lorenzo de badkamer uit terwijl hij met een handdoek nog net achter zijn oren wrijft. Hij heeft een handdoek rond zijn heupen hangen. Doordat hij alleen een handdoek om heeft, ziet Liz zijn voeten, een deel van zijn benen, zijn armen en zijn borst. Even knippert Liz met haar ogen, niet in staat om iets uit te brengen.
Dan lijkt Lorenzo door te hebben dat er naar hem gestaard wordt. “Dante, Jason, goedemorgen mannen!” roept hij vrolijk alsof er niets aan de hand is.
“Goedemorgen.” Jason is de eerste die zijn stem weer lijkt te hebben gevonden en die antwoord. Pijlsnel draait Liz zich weer om naar de twee mannen voor haar deur. Haar hoofd moet enorm rood zijn, want Jason ziet eruit alsof hij elk moment ontzettend hard kan gaan lachen. Dante daarentegen lijkt een beetje wit weggetrokken en lijkt niet zo goed uit zijn woorden te komen.
“Het spijt me…” begint Liz, maar dan steekt Dante zijn hand op om haar te onderbreken. “Het geeft niet Liz, ik zei dat je bezoek hebt. Ik zie je straks op de gang met je koffers als je klaar bent. Lorenzo, je weet wat je moet he?” roept Dante langs Liz heen.
“Jep.” antwoordt Lorenzo heel dicht achter Liz. Geschrokken draait Liz zich om en ziet dat Lorenzo met zijn arm tegen de deurpost achter haar geleund staat. Met een grijns kijkt hij haar aan en als Liz zich terug draait naar de twee mannen op de gang, is de gang leeg. Nog verwart van alles wat er net is gebeurd, doet ze de deur dicht.

“Wat was dat?” vraagt Liz als ze de deur heeft gesloten.
Lorenzo kan het niet laten en grinnikt om haar verwarde reactie. Ze heeft zo’n rood hoofd, ze zal zich wel schamen tegenover Dante en Jason. Lorenzo is blij dat Dante op de hoogte is van zijn gevoelens voor haar, dus hij zal het wel begrijpen. Het is Jason waar hij zich meer zorgen om maakt. Zou hij te ver zijn gegaan? Zou Jason boos op hem zijn omdat hij bij Liz op de kamer is? Ergens hoopt hij dat Jason zich nu terugtrekt uit de strijd om Liz, maar aan de andere kant hoopt hij Jason geen pijn te hebben gedaan. Hij neemt zich voor vandaag te praten met Jason over de hele situatie.
“Jij ook goedemorgen schoonheid.” zegt Lorenzo.
“Noem me geen schoonheid!” reageert Liz fel. Snel loopt ze langs hem heen richting het raam. “Wat was dat?”
“Ik kwam gewoon uit de douche Liz. Mensen stappen nou eenmaal onder de douche als ze wakker worden.” zegt Lorenzo als hij zich ook omdraait en wegloopt bij de deur vandaan. “Maar wat is er zo erg aan?”
“Omdat Lorenzo,” begint Liz, ze draait zich om naar hem en kijkt hem vurig aan. Even deinst Lorenzo achteruit bij het zien van de blik in haar ogen. “Omdat ze nu waarschijnlijk denken dat ik een slet ben! Je kwam namelijk mijn badkamer uitlopen met niks anders dan ene handdoek rond je middel geslagen!” Heel even stopt Liz, alsof een paar gedachtes en beelden haar hoofd binnen schieten. Die ene seconde twijfel van Liz is genoeg voor Lorenzo om te reageren.
“Luister Liz, dat denk ik niet. Ik ken Dante en Jason al heel lang, en dat zullen ze nooit zomaar denken van iemand! Maar het lijkt me beter als je ook gaat douchen en dan je spullen gat pakken. We vertrekken zo.” Lichtelijk geïrriteerd draait Lorenzo zich om en wil de deur open doen om naar zijn eigen kamer te gaan.
“Wacht!” roept Liz waardoor hij meteen stil staat. Hoopvol draait hij zich om. Liz is weggelopen bij het raam en staat nu tussen hem en het raam in. Haar ogen lijken verloren en Lorenzo heeft het idee dat ze niet weet wat ze moet zeggen. Meteen zakken zijn irritaties weg bij het zien van de hulpeloze Liz. “Ik wilde, ik wilde even zeggen dat ik, euhm, dat ik het fijn vond dat je bleef slapen.”
Verbaast kijkt Lorenzo haar aan. Hoe bedoelt ze, ze vond het fijn?
“Snap me niet verkeerd alsjeblieft. Het was gewoon, ik had nog nooit alleen in een hotel geslapen en alles is zo nieuw voor me. Ik vind alles gewoon nog heel eng en dan ben ik blij als er iemand bij me is die me kan helpen.” stottert ze langzaam. Elke keer als ze Lorenzo aankijkt, merkt hij dat ze zo snel mogelijk weer weg wil kijken. Langzaam loopt hij op haar af en pakt haar kin zoals hij gisteravond ook had gedaan. Lief en teder.
“Liz, ik wil graag jij je op je gemak voelt. Ik zal er van alles aan doen om te zorgen dat je deze hele tour als iets leuks gaat ervaren.” In plaats van haar te zoenen, laat hij haar los en loopt hij weg richting de deur. Hij beseft dat hij alleen een handdoek om heeft als hij de deur open doet en een koude windvlaag langs zijn benen voelt. Dan draait hij zich nog een keer om en voor hij de deur sluit zegt hij: “Ik ben er voor je, je zal nooit meer alleen zijn.”

Druk loopt Liz heen en weer om al haar spullen te pakken. Ze is er maar één nacht in het hotel geweest, maar toch liggen haar spullen door heel haar kamer. In de kamers naast haar hoort ze ook gerommel, iedereen is druk in de weer met het pakken van de spullen.
Tessa, de assistente van Lorenzo, kwam ongeveer een half uur geleden vertellen dat ze over anderhalf uur zouden vertrekken. De spullen van het podium waren al onderweg naar hun volgende bestemming, net zoals een deel van de crew. Liz zucht als ze denkt aan de plek waar ze nu heen gaan. Tessa zei het namelijk vlak voordat ze weg liep maar toen ze het zei, stond Liz aan de grond genageld. Ze gingen naar Frankrijk. En niet zomaar Frankrijk, maar naar Parijs! Liz wist niet wat er komen ging, maar toch begon ze er eindelijk een beetje zin in te krijgen!
Liz schrikt op uit haar gedachtes als ze iemand op de deur hoort kloppen. Net als ze haar mond open wil doen om te roepen dat de deur open is, gaat de deur al open en komt Jason naar binnen. Als hij de deur achter zich heeft dicht gedaan, draait hij zich om en kijkt Liz met een enorme grijns aan.
Liz zucht als ze de blik in Jason zijn ogen ziet. Ze weet waarom hij hier is, maar Liz heeft er nu even geen zin in. “Nee Jason, ik wil het er niet over hebben.” zegt ze terwijl ze verder gaat met haar handdoek opvouwen en inpakken. Liz hoort dat Jason dichterbij komt. Ze ziet in haar ooghoeken hoe Jason haar borstel oppakt en aangeeft. Met een glimlach pakt ze de borstel aan en stopt hem tussen haar spullen. Voor ongeveer een minuut helpt Jason Liz met inpakken, tot Liz de stilte niet meer kan verdragen.
“Oké, brand maar los.” zegt ze als ze het laatste dingetje wegstopt in haar koffer en hem dichtslaat. Ze draait zich naar Jason en ziet dat hij zijn grijns nog niet kwijt is.
“Voordat je ineens niet zo vrijgevig meer bent i je antwoorden, begin ik maar met de belangrijkste vraag! Wat deed Lorenzo hier? En waarom was hij naakt?” Liz hoort hoe opgewonden Jason klinkt. Ondanks dat ze het niet wil, moet ze er toch een beetje om lachen.
Liz laat haar hoofd naar achteren vallen als ze diep in en uit ademt. “Nou Jason, dat is me nogal een verhaal.”
“Ik heb de tijd.”
“Dat dacht ik al ja. Nou, om te beginnen bij het begin, hij kwam me opzoeken gisteravond. En toen wilde hij niet weggaan omdat we ruzie kregen. Naja, een ruzie was het niet echt, meer een meningsverschil. Maar goed, hij ging dus niet weg en toen is hij in die stoel gaan zitten. Ik ben ik bed gaan liggen en in slaap gevallen. Midden in de nacht werd ik wakker en zag ik hem ongemakkelijk slapen in de stoel. En toen heb ik…”
“Wat heb je Liz?” vraagt Jason meteen. Aan zijn gezicht is te zien hoe nieuwsgierig hij is, maar ook hoe grappig hij het vind dat Liz lig ongemakkelijk voelt. Met een zucht gaat Liz weer verder aan haar verhaal.
“Nou ja, toen heb ik hem uitgenodigd om in een bed te slapen. Wel aan zijn eigen kant! En hij mocht me niet aanraken!” schiet Liz meteen in de verdediging. Speels trekt Jason een wenkbrauw op, om haar aan te moedigen door te gaan met haar verhaal. Een glimlach verschijnt op het gezicht van Liz als ze doorheeft hoe ongeloofwaardig het verhaal eigenlijk klinkt.
“Nou ja, en toen ik ‘s ochtends wakker werd, stond hij al onder de douche. En dat was het moment dat jij en Dante voor de deur stonden.”
Liz tilt haar koffer van het bed en zet hem op de grond. Net als Jason iets wil zeggen, gaat de deur weer open. Dit keer is het Dante.
“We gaan, zijn jullie klaar?”