Meine gutte, deel 1 van deze serie las ik in 2017… 2017! Dat is echt lang geleden. En aangezien het sowieso lang geleden was dat ik had gelezen, wilde ik beginnen met een boek waarvan ik wist dat ik het leuk zou vinden. Niet eentje die ik al had gelezen, maar eentje waar ik toch zeker van was dat ik door zou lezen.
Nu ben ik met Scarlet vorig jaar al begonnen, maar het pakte me niet echt, tot ik halverwege was. Toen greep het boek me en kon ik het niet wegleggen. Dus daar is hij dan, de eerste recensie van dit jaar! LETSGOOO!

Het verhaal kennen we natuurlijk allemaal wel, de titel geeft het immers best wel weg. Roodkapje. En daar had ik zin in, zeker omdat het gemoderniseerd is en samenloopt met het verhaal uit boek 1, over Cinder (het cyborgmeisje, aka cinderella). Dit verhaal gaat verder waar het vorige boek is geëindigd. Ook niet heel gek, want het is een serie.
Toch wil ik wel zeggen dat je deel 1 niet perse gelezen moet hebben. Misschien is het wel handig omdat je dan kleine details kan invullen en de verhaallijn eerder snapt, maar het hoeft niet. Best tof!

Het verhaal van Roodkapje snappen we allemaal, maar het is niet zo dat je in ‘Scarlet’ het verhaal tot op dezelfde chronologische tijdsvolgorde leest. In grote delen komt het overeen: Scarlet gaat opzoek naar haar oma omdat oma ontvoert is; ze komt iemand tegen met de naam Wolf, I do like that; ze komt in een benauwde situatie terrecht. Maar daarnaast zijn er zoveel dingen die we niet in het orginele sprookje tegenkomen die dit verhaal juist zo spannend maken. Zoals de ontmoeting met Cinder en het grote achterliggende verhaal hierachter, of het feit dat Wolf en Scarlet gaan reizen en… Ja, ik heb dan een tijdje geen recensie geschreven, maar spoilen doe ik nog steeds niet, hehe…

De schrijfstijl in dit boek is ook gewoon lekker om weg te lezen. We snappen de keuzes die Scarlet maakt, omdat we haar gedachte en denkwijze overnemen. Ik voelde medelijden en verdriet toen Scarlet erachter kwam wat er met oma is gebeurd. Ik voelde vreugde en blijdschap toen ze er niet meer alleen voor stond. Het verraad, de verwarring, de gevoelens in het algemeen, ze zijn sterk!
Mede door die ervaring, in combinatie met de denkwijze van Scarlet, maar Scarlet een heel aardig en fijn persoon. Je ziet haar gelijk als een vriendin met een doel voor ogen waardoor je nieuwsgierig blijft naar haar avontuur. Alsof je naast haar liep tijdens haar zoektocht naar oma.

Wat trouwens heel leuk was in dit boek, was het verhaal van Cinder. In het boek wissel je namelijk tussen personages. Dan lees je vanuit Scarlet en dan weer vanuit Cinder. Zo lees je dus hoe de twee personages elkaar gaan tegenkomen en wat ze van elkaar vinden. Dat vond ik zeker tof!

Afijn, ik heb genoten van dit boek. Het was zelfs dit boek dat me weer aan het lezen heeft gebracht. Want vanaf het sluiten van dit boek (een week geleden denk ik) heb ik een ereader gekocht en lees ik elke avond weer. Zo heerlijk!
Dus Scarlet, ik wil je enorm bedanken voor jouw verhaal en jouw motivatie om door te lezen. Nadat ik wat andere boeken gelezen heb (zo ben ik nu deel 2 van de Glazen Troon aan het lezen) zal ik zeker terugkeren naar het verhaal van Cress. Want ik ben wel benieuwd hoe het nu met je gaat!

Ik heb genoten van het verhaal en ben blij dat ik toch heb doorgezet. Zoals ik al eerder schreef, was het pas halverwege het boek dat het verhaal me echt in zijn kielzoog had. Maar ik denk niet dat het eerste deel slecht is of niet vastgrijpt hoor. Ik denk dat dit meer te maken heeft met het feit dat ik niet doorgezet heb. Dus ik heb er weer van geleerd!