De gehaakte-Disney-jurken-lijn gaat verder! Eind deze (werk-)week verwachten we weer een prachtig patroon van de volgende creatie! #staytuned#disney#haken
Voor de kerst begon, besloot ik een trui te haken. Zo kon ik mijn oma toch nog eren, ondanks dat
Een nieuw patroon in de webshop! Nooit meer slapeloze nachten door teveel licht in de kamer. Met dit slaapmasker ga
Nieuw! Eindelijk live in de webshop! De Disney Belle jurk! Haak nu jouw Belle jurk met dit nieuwe patroon! Geniet
De gehaakte-Disney-jurken-lijn gaat verder! Eind deze (werk-)week verwachten we weer een prachtig patroon van de volgende creatie! #staytuned#disney#haken
NIEUW! Rapunzel jurk haakpatroon! Met pruik en Pascal uiteraard! Eindelijk is dit pareltje te verkrijgen voor jou! Ideaal voor jouw
Hoe een man een zwerfhondje redde. Of redde het hondje de man?
Dion Leonard, een bekende Australische ultramarathonloper, nam deel aan een van de zwaarste wedstrijden ooit - tweehonderdvijftig kilometer door de Gobiwoestijn - toen hij een zwerfhondje zag. Het hondje rende met hem mee, en ze bleek een enorme doorzetter te zijn: ze hield het maar liefst de halve tocht vol.
Leonard, die zich normaal gesproken uitsluitend met winnen bezighield, merkte dat zijn houding veranderde. Niet alles draaide meer om hem en de wedstrijd: de zorg voor het zwervertje werd ook belangrijk voor hem. Ter plekke besloot hij Gobi, zoals hij het hondje noemde, mee naar huis te nemen. Een beslissing die zijn leven veranderde.
In Mijn reis met Gobi vertelt Leonard over zijn moeilijke jeugd, over zijn fascinatie voor extreme sporten en over wat zijn vriendschap met Gobi voor hem betekent.
Dit ontroerende verhaal gaat over hoop en veerkracht, en het bewijst dat honden en mensen echt elkaars beste vrienden kunnen zijn.Een keertje geen Young Adult, geen thriller en geen roman. Dit keer las ik een verhaal welke echt was, welke echt is gebeurd. Waarin gevoelens niet gespeeld of verzonnen zijn, waarin paniek van ware aard is. Een verhaal over liefde tussen mens en dier.
Hoe een man een zwerfhondje redde. Of redde het hondje de man?
Dion Leonard, een bekende Australische ultramarathonloper, nam deel aan een van de zwaarste wedstrijden ooit - tweehonderdvijftig kilometer door de Gobiwoestijn - toen hij een zwerfhondje zag. Het hondje rende met hem mee, en ze bleek een enorme doorzetter te zijn: ze hield het maar liefst de halve tocht vol.
Leonard, die zich normaal gesproken uitsluitend met winnen bezighield, merkte dat zijn houding veranderde. Niet alles draaide meer om hem en de wedstrijd: de zorg voor het zwervertje werd ook belangrijk voor hem. Ter plekke besloot hij Gobi, zoals hij het hondje noemde, mee naar huis te nemen. Een beslissing die zijn leven veranderde.
In Mijn reis met Gobi vertelt Leonard over zijn moeilijke jeugd, over zijn fascinatie voor extreme sporten en over wat zijn vriendschap met Gobi voor hem betekent.
Dit ontroerende verhaal gaat over hoop en veerkracht, en het bewijst dat honden en mensen echt elkaars beste vrienden kunnen zijn.
Een keertje geen Young Adult, geen thriller en geen roman. Dit keer las ik een verhaal welke echt was, welke echt is gebeurd. Waarin gevoelens niet gespeeld of verzonnen zijn, waarin paniek van ware aard is. Een verhaal over liefde tussen mens en dier.