Maar er veranderde iets. Zoals jullie misschien weten, is mijn oma in augustus overleden. Als ik aan mijn oma denk, zie ik haar altijd breiend of hakend voor me. Ze was altijd in de weer met haar naalden en ik kan geen trui bedenken die ze NIET zelf had gemaakt. En dan heb ik het niet over patronen met een naald 4 of 5, maar naalden met maten als 2, 1, of zelfs kleiner. Het zou een mens maanden kosten om zo’n verfijnt kledingstuk te maken. Mijn oma maakte een trui in een week of twee. Magie, zeker voor iemand die zo snel haar aandacht verliest.

Het deed me pijn om te beseffen dat dit de eerste kerst zou worden zonder oma. Ik kon tijdens de kerst niet eens bij mijn ouders zijn omdat ik helaas thuis zat met Corona, dus we zouden haar extra missen dit jaar. Elkaar, oma, het gevoel van samen zijn.
Tot ik die bollen wol in de hoek van de kamer zag liggen. Die bollen hadden nog geen bestemming, nog geen haakproject waarvoor ik ze gereserveerd had. En op het moment dat ik met mijn telefoon in mijn handen, door mijn Instagram scrolde en zag dat mijn voorbeeld een nieuw patroon online had gezet, zag ik die bollen wol liggen. Toen wist ik het zeker. We gaan een trui haken.

Omdat ik ziek thuis zat, kon ik uren achter elkaar haken. TCDDIY verkoopt haar patronen voor heel weinig op Etsy (check haar winkeltje met prachtige patronen hier!), maar zet ook duidelijke video’s op YouTube waardoor je het patroon eigenlijk niet nodig hebt. Toch kocht ik diezelfde dag nog het patroon van die trui en ben begonnen met haken.

Ik denk dat i ker uiteindelijk een klein weekje over gedaan heb om de trui te haken. Tussendoor heb ik gewerkt (ruuuustig, ik werk thuis) en heb ik op mijn gemak uit geziekt. Het filmpje zocht ik elk moment dat ik er niet meer uit kwam, even op. Dan met het patroon ernaast en elk haakmoment werd de trui completer. Het was gemakkelijk, helder en duidelijk wat er moest gebeuren. ‘Een kind kan de was doen’ is het spreekwoord, maar het had ook ‘Kayleygh kan een trui haken’ zijn geweest.

Op kerstavond heb ik de laatste lusjes gemaakt. De trui was af en heb ik gelijk aangetrokken. Een foto naar mijn moeder om te vertellen dat ik oma bij me heb tijdens kerst. Heel wat tranen gelaten die avond (en de dagen erna, ik zal niet liegen). Maar ik heb de trui de hele kerst aan gehad. Oma was bij mij. Het voelde zo fijn.

Het voelde trouwens zo fijn, dat ik heb besloten dat ik meer kledingstukken wil haken. Voorlopig vooral truien. En die zal ik elke keer netjes met je delen zodra ze af zijn (met patroon en video). Zo weet ik zeker dat het een fijne trui is, kan ik zelf de kleur kiezen (luxe!) en het is gewoon enorm tof om te doen.
En voor oma ♥