05 jul Online verhaal – Hoofdstuk 7
Als ze beneden komen, zijn Dante en Jason druk in de weer met de stofzuiger. Beide hebben geen idee hoe het apparaat werkt waardoor ze er beide verloren uit zien als ze opkijken. Liz onderdrukt een lach.
“Euhm ja,” mompelt Dante, “we wilde je eigenlijk helpen met schoonmaken voor je weg gaat zodat je eerder mee kan.”
Even kijkt Liz snel naar Lorenzo en ziet dat hij niet weet of hij boos moet zijn of keihard moet lachen. Spontaan krijgt Liz de slappe lach waardoor ze in een luid gelach uitbarst onder het toeziend oog van de drie mannen.
Proestend van het lachen loopt ze naar Jason en Dante en helpt hun de stekker in het stopcontact te doen. Daarna pakt ze de stofzuiger over en zuigt, terwijl ze nog steeds grinnikt, haar woonkamer en keuken.
De drie mannen schieten snel de keuken in om het kleine beetje afwas te doen en al snel is alles klaar.
Met een zucht trekt Liz de deur achter haar dicht. Ze heeft gemengde gevoelens bij haar vertrek. Het lijkt haar geweldig om te dansen met Jason in heel de wereld, maar het maakt haar ook bang. Hoeveel weet ze nou over deze mannen? Wie verzekerd haar dat er niks mis zal gaan?
Toch gaat ze het avontuur aan. Alles is in haar leven altijd zo zeker geweest, dus waarom waagt ze de gok niet eens? Waarom zou ze weer voor de veilig oplossing gaan en geen risico nemen? Het is tijd voor een gokje, voor een risico!
“Ik rij wel.” zegt Lorenzo en hij pakt de sleutels over van Dante, die ze bij zich had gehouden.
“Ik rij wel achter jullie aan.” zegt Liz en ze stapt richting haar auto.
“Helemaal niet. Je rijd met ons mee. Je auto kan toch niet mee op toer dus die kan je maar beter hier laten.” legt Lorenzo uit. Ergens weet Liz wel dat hij gelijk heeft, maar ze voelt zich er niet prettig bij om geen eigen vervoer te hebben. Het zorgt ervoor dat ze altijd afhankelijk is van iemand, en dat is ze tot nu toe nauwelijks geweest.
Als Lorenzo de achterklep van de auto open doet, is Liz overtuigt. Ze kan altijd nog een taxi bellen als ze echt weg wil, en haar auto kan niet altijd mee. Ze geeft de koffer aan Lorenzo, die hem in de kofferbak legt, en loopt naar de achterportier om in te stappen.
Jason komt bij haar achterin zitten en Dante gaat naast Lorenzo op de bijrijdersstoel zitten. Dan start Lorenzo de auto en rijd de straat uit. Liz ziet de bakker met haar huisje erboven, langzaamaan kleiner worden tot het een puntje aan het einde van de straat is. Met een zucht kijkt ze weer voor zich en geeft zich over aan een apart gevoel van verdriet vermengt met spanning.
Lorenzo snapt dat het wennen is voor Liz, maar hij vind het vervelend dat ze zo stil is. Hij wil weten wat ze denkt en het frustreert hem dat hij haar niet kan doorgronden. Was dit misschien een foute zet?
Hij kijkt in zijn achteruitkijkspiegel, die hij zo heeft ingesteld dat hij Liz net kan zien, en hij ziet dat ze uit het raam kijkt. Haar hoofd leunt op haar hand. Ze ziet er moe uit, alsof ze al jaren lang niet goed heeft geslapen.
Lorenzo schrikt op uit gedachte door een discreet kuchje vanaf de bijrijdersstoel. Dante kijkt hem aan met een meelevende blik.
“Je staart.” fluistert hij zacht. Snel kijkt hij in zijn achteruitkijkspiegel en ziet dat zowel Jason als Liz hem niet gehoord hebben. Lorenzo richt zijn blik weer op de weg om te voorkomen dat hij teveel wordt afgeleid.
“We gaan nu naar het hotel, waar je een eigen kamer zult krijgen. Daarna gaan we door naar het Ziggo Dome om de soundcheck te doen.” begint Dante. Lorenzo is blij met zijn afleiding.
“Oké, maar hebben jullie die gisteren niet al gedaan?” vraagt Liz nieuwsgierig. Lorenzo ziet in zijn achteruitkijkspiegel dat Liz overeind komt en hem aan kijkt in de spiegel. Haar wangen worden meteen rood en ze wend haar blik af.
“Ja, maar zoiets moet elke dag. En daarbij komt, volgens mij moeten jullie ook nog even oefenen lijkt me.” antwoord Dante weer.
“Neehoor!” roept Jason meteen. “Liz en ik dansen perfect, dat zag je gisteravond al.”
“Ik denk toch dat het fijn is als ik nog even oefen hoor Jason.” zegt Liz voorzichtig.
“Oké, dan doen jullie het nummer waarop wij dansen, goed? Twee vliegen in een klap!”
Lorenzo en Dante mompelen een goedkeuring en dan is iedereen weer stil.
Na een lange rit, komen ze aan bij het hotel. Liz is verbaast als ze de ingang voorbij rijden.
“Moeten we niet stoppen?” vraagt ze voorzichtig.
“Dat gaat niet. Kijk maar.” antwoord Lorenzo en Liz ziet meteen wat hij bedoeld. Voor het hotel staan allemaal meiden die wachten op Lorenzo. Allemaal hopen ze op hetzelfde, die glimp van Lorenzo opvangen waarmee hun liefdesavontuur begint.
“Ik snap het.” zegt Liz zacht, terwijl ze uit het raam kijkt en zich realiseerde dat zij ook op zo‘n avontuur hoopte gisteravond. Dan recht ze haar rug en zucht. Haar staat een heel ander avontuur te wachten, alleen komen Lorenzo en liefde daar helaas niet in voor…
Lorenzo stopt bij de achteringang van het hotel en stapt uit. Hij doet de deur voor Liz open om haar eruit te laten. Dankbaar knikt ze naar hem om vervolgens haar koffer te aan te pakken van Jason. Vrolijk huppelt Jason voor haar uit om de deur te openen en haar naar binnen te laten.
Binnen staat Liz meteen stil, met open mond kijkt ze naar de prachtige hal voor haar. De portieren bij de draaideur zorgen dat er niemand meer in en uit kan als ze zien dat de mannen binnenkomen. Een groep meiden begint te gillen als ze door het raam zien wie er net binnen is gekomen. Lorenzo lacht verlegen en steekt zijn hand op als bedankje naar de portieren. Dan legt hij zijn hand op Liz haar rug om haar mee te nemen naar haar kamer.
“Wat vind je er allemaal van?” vraagt Lorenzo voorzichtig als ze veilig in de lift staan. Liz weet niet wat ze moet zeggen. Na een paar stille seconde herpakt ze zichzelf.
“Het is werkelijk… Prachtig.” antwoord ze langzaam.
Lorenzo grinnikt om haar reactie. Hij weet nog hoe verbaast hij was toen hij voor het eerst in zo’n hotel ging slapen. Alles lijkt nu zo normaal voor hem te zijn,alsof hij zijn oude leven is vergeten. Fronsend wuift hij die gedachte aan vroeger weg, daar wil hij nu niet over nadenken.
Er klinkt een belletje en de deuren van de lift glijden langzaam open. Lorenzo stapt als eerste uit de lift, de grote hal in. Liz volgt hem zwijgend terwijl ze om zich heen kijkt en zich afvraagt waar ze dit aan verdient heeft.
De gang waar ze doorheen lopen, heeft aan beide kanten verschillende deuren zitten met elk een eigen nummer erop. Lorenzo loopt de gang door en eindigt voor de laatste deur die op de kop van de gang zit.
“Dit is mijn kamer. Hier links zit de kamer van Dante en Jason en hier rechts,” hij draait zich om naar de deur achter Liz, “wordt jou kamer.” Hij haalt een pasje uit zijn broekzak en haalt het pasje door de gleuf op de deur. Daarna geeft hij het pasje aan Liz.
“Met deze pas heb je toegang tot jou kamer.” zegt Lorenzo terwijl hij de deur open duwt. Samen lopen ze de grote suite in.
Lorenzo sluit de deur achter Liz en neemt haar koffer weer over. Liz kijk rond in de enorme zitkamer waar ze in staan. Voor haar staat recht in het midden van de kamer, een bank. Zowel rechts als links zit een deur. De muren zijn prachtig geschilderd en hier en daar hangt een schilderij. De plint op de vloer en een richel aan de bovenkant van de muur zijn beide netjes bewerkt met goud en mooie pastelkleuren. Het is eigenlijk allemaal best simpel, maar Liz is zoiets totaal niet gewend.
“Hier rechts zit de deur naar de slaapkamer en links de deur naar de badkamer.” zegt Lorenzo terwijl hij naar de slaapkamer loopt. Liz loopt om de bank in het midden van de kamer, achter Lorenzo aan de slaapkamer binnen. Ook hier is het weer prachtig versiert. Er zijn grote kasten waar je kleding in kwijt kanen in het midden van de kamer staat een groot tweepersoonsbed.
Lorenzo legt de koffer van Liz neer naast het bed en loopt weer naar haar toe. Vlak voor Liz blijft hij stilstaan. Hij tilt zijn hand op en aait voorzichtig maar teder haar wang.
“Ik snap dat je graag eerst alles wil zien, maar we moeten oefenen. Het spijt me dat alles zo chaotisch is. Ik beloof je dat we je zo goed mogelijk zullen helpen met alles.” Liz is overdonderd door zijn hand op haar wang. De plek die hij net heeft aangeraakt, staat in vuur en vlam. De vlinders in haar buik worden weer wakker en fladderen heftig in het rond.
Ze ziet hoe Lorenzo haar hand pakt en haar meetrekt de kamer uit. Ze lopen hand in hand naar de lift. Liz wil haar hand wel terug trekken omdat ze weet dat dit niet goed is, maar ze wil gewoon even genieten. Even genieten in de drukke tijden die er komen gaan…
Geen reactie's