05 jul Online verhaal – Hoofdstuk 6

“Dag juf!” roept Mila als ze als laatste kind de zaal verlaat. Vrolijk roept Liz gedag terug en zwaait. Ze draait zich om en dan is Mila verdwenen door de deur.
Verlegen slaat Liz haar armen over elkaar en loopt naar de bar. De drie mannen zitten, heftig in een discussie, naast elkaar met hun rug naar haar toe.
Nog net voor Liz bij de bar is om haar spullen te pakken, draait Lorenzo zich om. Hij kijkt haar aan en Liz krijgt het idee krijgt dat hij recht door haar heen kijkt. Ze ziet hoe Lorenzo zijn mond open doet om iets te zeggen.
“Dat was spectaculair om te zien!” roept Jason voordat Lorenzo ook maar iets tegen Liz kan zeggen. Hij staat op en omhelst haar. “En dan het dansen met jou! Je danst echt zo goed!”
Verlegen lacht Liz naar Jason. Zelf heeft ze er ook weer van genoten, net zoals gisteravond.
“Jason, alsjeblieft, al dat slijmen is niet nodig. Leg haar gewoon uit waarom we hier zijn.” zegt Dante tegen zijn broer, duidelijk geïrriteerd door zijn broer’s enthousiasme. Even kijkt Liz snel naar Lorenzo. Hij heeft nog geen woord gezegd en ergens doet dat haar een beetje pijn.
“Ja tuurlijk.” mompelt Jason. “Nou, het is zo, zoals je wel weet, dat Isabel gisteren een blessure heeft opgelopen. Het is waarschijnlijk erger dan we dachten, dus ze is teruggevlogen naar thuis om daar te revalideren.”
Liz heeft geen idee waarom de jongens dat haar persoonlijk komen vertellen, maar Jason gaat verder.
“Nu is het zo dat we wel een tour hebben die gewoon door moet gaan, en ik zou het jammer vinden om het dansgedeelte te skippen, dat is immers het leukste gedeelte van de hele show.” Jason richt zich tot Lorenzo en steekt kinderachtig zijn tong naar hem uit. Liz grinnikt, Jason zijn vrolijkheid en enthousiasme maakt haar aan het lachen.
“Maar nu zochten we dus eigenlijk vervanging voor Isabel voor deze tour, en aangezien wij gisteren ook op het podium hebben gedanst, dacht ik…”
“Willen we jou vragen om mee op tour te gaan.” maakt Lorenzo af. Liz haar blik schiet meteen zijn kant op. Zijn ogen staan serieus, afwachtend. Jason, die duidelijk geïrriteerd is door het inspringen van Lorenzo, kijkt haar nu ook hoopvol aan.
Wat moet ze hierop zeggen? Liz doet haar mond open om iets te zeggen, maar sluit hem weer omdat ze geen idee heeft wat ze moet zeggen! Verbaast kijkt ze van het ene gezicht in het anderen, en alle drie zitten ze op een rijtje te wachten op een antwoord.
Het is Lorenzo die als eerste weer beweegt en wat zegt. “Ik weet dat we je overvallen, maar we hebben geen keus.”
Auw, dat doet pijn, denkt Liz bij zichzelf. Ze herpakt zichzelf en kijkt hem recht aan. “Maar Jason zei dat hij anders wordt geskipt, dus volgens mij heb je nog wel een keus.” zegt ze fel. Dan draait ze zich om, pakt haar spullen en beent de zaal uit. Wat bezielt hem om dat te zeggen, alsof hij nog niet genoeg heeft gedaan.
Liz voelt de tranen opkomen, maar ze houdt ze binnen. Straks als ze thuis is mag ze van zichzelf zoveel huilen als ze wil, maar nu niet. Nu ze moet nog even sterk zijn.
Dan wordt ze door iemand vast gepakt bij haar arm en omgedraaid. Even heeft ze een dejavu naar gisteravond, toen ze op het podium stond en Lorenzo haar omdraaide toen hij zong en zij een microfoon ging halen.
“Liz, alsjeblieft, luister even. Zo bedoelde ik het niet. Het zou geweldig zijn als je dit voor Jason zou willen doen.” zegt Lorenzo zachtjes.
Liz voelt haar wangen weer rood worden. Waarom heeft hij zoveel effect op haar?
“Laat me er op z’n minst even over na denken. Jullie overvallen me nogal.” zegt ze zacht terug. Lorenzo laat haar los.
“Dankje.” zucht hij, duidelijk opgelucht.
“Ik wil nu gewoon even naar huis, een kopje thee drinken en hierover nadenken.”
“Wij gaan mee! Dan vertellen we meteen wat je te wachten staat als je ja zegt!” Jason staat achter Lorenzo en is duidelijk weer opgewekt.
Even wil Liz protesteren, maar dan bedenkt ze zich dat het geen slecht idee is. Er is voor de rest toch niks waar ze thuis voor hoeft te blijven, dus waarom zou ze thuis blijven. Freddy kan wel voor de kinderen van haar dansklas zorgen, de bakker heeft haar toch niet zo hard nodig. En als ze dan toch misschien op avontuur gaat, kan ze maar beter meer informatie vragen.

De drie mannen zitten naast elkaar op haar veel-te-kleine bank. Beide kijken ze in het rond en Liz ziet hoe er verschillende uitdrukkingen op hun gezichten verschijnen. Ergens is het wel grappig om te zien hoe verbaast de mannen zijn over haar huisje.
Liz zit met een kop thee tegenover de mannen in een stoel, haar voeten opgetrokken en onder haar kont gevouwen. Een glimlach glijd over haar gezicht als ze zich bedenkt dat deze mannen deze simpelheid niet zijn gewend en zich waarschijnlijk afvragen hoe ze hierin leeft.
“Wat woon je… Leuk.” zeg Dante onverschillig, duidelijk niet op zijn gemak in haar kleine appartementje.
“Ag, ik heb er genoeg aan in m’n eentje.” Liz zucht, de stilte wordt steeds ongemakkelijker dus begint ze maar snel over Lorenzo’s voorstel.
“Waarom ik?”
Meteen heeft ze de aandacht van alle drie. Jason, die heel vrolijk kijkt en zijn verbazing over het appartementje alweer vergeten is, antwoord: “Omdat we gisteren ook de sterren van de hemel hebben gedanst, net zoals de net. En waarom niet jij?”
“Omdat ik… Ik ben maar Liz.” antwoord ze verlegen.
“Juist omdat je Liz bent!” roept Jason. “Waarom zou je nee zeggen?”
“Omdat ik een eigen leven heb dat ik dan helemaal aan de kant moet zetten Jason.” zegt Liz fel. De gemakzucht van Jason is ze ineens zat. Eigenlijk is hij best een verwent ventje die alles krijgt wat hij wil. Snapt hij dan niet dat ze een eigen leven heeft?
“Omdat je goed danst. Omdat je ziet dat je het doet met passie. Omdat je straalt als je danst en omdat iedereen er blij van wordt om jou te zien dansen.”
Wow! Verbaast kijkt Liz Lorenzo aan. Dat kwam recht uit zijn hart, dat was te horen. Iets in Liz borrels op, een warm en prettig gevoel in haar buik wat haar laat blozen en haar in een klap weer alle irritatie van daarnet weg neemt. Snel onderdrukt ze dat gevoel.
“Is dat zo?” vraagt ze zacht.
Ze hoort hoe Lorenzo opstaat en naar haar toe loopt. Hij pakt haar kin en tilt deze op. Zijn ogen…
“Ja, dat is zo Liz. Je maakt mensen blij zonder dat je het weet. Je laat zien dat met passie, alles mogelijk is. Precies waar de hele tour voor bedoeld is, mensen laten geloven dat ze het kunnen.” Het raakt haar wat hij zegt. Hij heeft gelijk. Dansen is een passie, maar niet haar enige.

Haar huid, zo zacht als een perzik. Lorenzo moet zijn best doen om niet te stotteren of te vallen. Ze is zo dicht bij, dat het zweet hem uit breekt. Hij zal er alles aan doen om haar mee te krijgen.
Hij voelt hoe Liz ontspant. Ze maakt een diepe zucht en kijkt hem dan recht aan. Hij laat haar los en doet een stap naar achteren.
“Waarom ook niet. Hoelang mag ik mee? Dan ga ik mijn spullen pakken.” zegt ze. Lorenzo is in staat om een gat in de lucht te springen, maar Jason is hem al voor. Hij moet toch eens gaan praten met die jongen want dit wordt gewoon heel vervelend!
“Zal ik je helpen?” stelt Jason voor. Liz schud haar hoofd en kijkt Lorenzo aan in de hoop dat hij haar vraag wel beantwoord.
“Nog 5 weken.” antwoord hij en meteen schiet Liz weg om haar spullen te pakken. Jason springt druk op en neer, zo opgewonden is hij.
Lorenzo pakt de theekop van Liz op en loopt naar de keuken. Hij zet de kop in de gootsteen en zet zijn handen tegen het aanrecht. Even sluit hij zijn ogen en ademt diep uit om een poging te doen zijn gevoel weer onder controle te krijgen.
Hij voelt hoe een hand op zijn schouder neer wordt gelegd en kijkt om.
“Het komt goed man. Ze kijkt niet zo naar Jason als dat ze doet naar jou. Je zal geduld moeten hebben en rustig aan moeten doen, maar ze zal het waard zijn. Dat beloof ik je.” zegt Dante en dan loopt hij weg om zijn broer te kalmeren.

Wat moet ik meenemen! Liz haar hoofd kookt over van gedachte. Zo snel heeft ze nog nooit moeten pakken voor een vakantie. Wat moet ze eigenlijk allemaal meenemen? Misschien was het niet zo’n heel raar idee om Jason haar te laten helpen.
Ze hoort een zachte klopt op haar deur die haar doet opschrikken vanuit haar gedachte.
“Ja?”
Zachtjes gaat de deur open en ziet ze Lorenzo zijn hoofd om de hoek steken.
“Ik dacht… Nouja, misschien kon je wat hulp gebruiken of wat meer weten of iets.” Het is bijna lief hoe verlegen hij is als hij alleen is. Liz krijgt een verlegen glimlach op haar gezicht.
“Dat zou inderdaad wel fijn zijn.” zegt ze waarop ze de deur verder open doet voor Lorenzo zodat hij naar binnen kan.
“Wat moet ik allemaal meenemen?” Is de eerste vraag die ze Lorenzo stelt.
“Euhm, nou. We hebben best veel wat standaard al in de hotels ligt waar we komen. Ik denk dat je de danskleding van Isabel wel past, dus dat hoeft niet. Misschien wat persoonlijke dingen en wat vrijetijdskleding. O, en misschien een pyjama en wat toiletspullen.” zegt Lorenzo. Liz knikt en pakt haar spullen. Ze propt ze in een tas en kijkt verder rond. Ze ziet haar laptop liggen. Die moet natuurlijk ook mee.
“Er is altijd wel een computer mee met internet, dus die heb je niet nodig.” zegt Lorenzo als Liz haar laptop oppakt.
“Maar ik wil hem graag mee. Er staan nogal belangrijke dingen op waar ik graag mee verder wil als ik tijd over heb.” zegt ze verlegen.
Lorenzo wil heel graag verder vragen, maar besluit dat niet te doen om Liz haar privacy te gunnen.
“Hoe ziet jullie dag eruit eigenlijk?” vraagt ze.
“Nou, vaak gaan we na een optreden naar een hotel in de buurt. De spullen worden dan alvast naar de volgende bestemming gereden. Wij slapen in het hotel en gaan s’ ochtends al vroeg op pad.
Vaak nemen we het vliegtuig naar de volgende bestemming waar we tegen het middaguur landen, dan gaan we eerst naar het hotel, checken in, dan een soundcheck in de nieuwe zaal, het repeteren voor Dante en mij met zang en voor het dansen van jou en Jason. Dan gaan we met z’n alle eten en vervolgens gaan we ons klaarmaken voor het optreden s’ avonds.”
Met haar mond open, kijkt ze Lorenzo aan.
“Heb je geen vrije tijd dan?” vraagt ze.
“Vaak hebben we een dag tussen de optredens zodat we een dag rust hebben. Op deze dagen gaan we vaak de stad in om te ontspannen of doen we leuke dingen. Wat ons uit komt eigenlijk.” Opgelucht haalt Liz adem. Ze moet er niet aan denken om de komende 5 weken non-stop bezig te zijn met toeren.
“Ik denk dat ik alles wel heb.” mompelt Liz als ze de rits van haar koffer dicht doet. Lorenzo glimlacht naar haar en doet haar deur open.
“Klaar om te gaan?” vraagt hij lief.
Liz knikt en zucht. “Klaar voor het grootste avontuur in mijn leven.”