05 jul Online verhaal – Hoofdstuk 5

“Dus hier werkt ze?” vraagt Dante als ze uit de auto stappen. Lorenzo kijkt om zich heen. Het is een gebouw dat staat aan een kanaal. Een groot grijs gebouw, maar het heeft zo zeker zijn charmes, denkt hij bij zichzelf.
“Jep!” antwoord Jason vrolijk. Het is Lorenzo al opgevallen dat Jason heel vrolijk is als het over Liz gaat. Sinds gisteravond heeft hij het eigenlijk nergens anders meer over gehad, en dat maakt hem zorgen.
Hij weet wel dat er vervanging nodig is voor Isabel. Ze is gisteravond terug naar huis gevlogen om naar een ziekenhuis te gaan en thuis rustig bij te komen. Vanavond is er alleen wel een show die hij nog moet doen, dus er is wel een danseres nodig.
Lorenzo ademt diep in en slaat dan de deur van de auto dicht. Met zijn handen in zijn zakken loopt hij naar de andere kant van de auto en gaat naast Dante staan. De mannen kijken elkaar aan en knikken. Onbewust vraagt Dante of het goed gaat met Lorenzo door zijn wenkbrauwen bezorgd op te trekken. Hij knikt en zucht dan.
Tijd om haar onder ogen te komen!

Binnen is het heel anders dan je verwacht. Alles is heel professioneel ingericht, maar toch geeft het een gezellig en vertrouwt gevoel. Heel anders dan de dansscholen die Lorenzo gewend is.
Hij ziet twee zalen, eentje waarvan de deur open is en eentje waarvan de deur dicht is. Achter de dichte deur klinkt muziek, een tango.
“Ik denk dat we daar heen moeten.” zegt Dante en wijst naar de dichte deur. Met Jason voorop, lopen ze richting de deur en doen hem voorzichtig open.
Hij ziet kinderen aan een bar zitten. Er staat een vrouw naast. De vrouw is zwanger, dat valt meteen op. Ze kijkt trots voor zich uit, richting de dansvloer. Snel volgt hij haar blik.
Zijn mond valt open als hij ziet waar de vrouw naar kijkt. Het is een danspaar die een tango opvoert. Het is Liz, samen met een man. Ze danst zo… Zo prachtig en geconcentreerd. Een verschrikkelijk mooie en gepassioneerde tango. De passen zijn zo mooi afgewerkt, ze bewegen zich zo soepel dat Lorenzo op slag tranen in zijn ogen krijgt.
De vrouw draait zich om en loopt naar hun toe.
“Kan ik u helpen?” vraagt ze zachtjes om het danspaar niet te storen. Lorenzo buigt zich naar haar toe.
“We komen voor Liz.” fluistert hij. De vrouw knikt.
“Ze zullen zo klaar zijn.” fluistert ze terug en kijkt weer naar het danspaar. Lorenzo ziet dat de blik van de vrouw veranderd. Hij kan zien dat ze verdriet heeft, maar ook dat ze trots is en dat het haar ontroert. Snel kijkt ook hij terug naar het danspaar om te zien hoe ze de tango eindigen met hun laatste passen.
De muziek stopt en het danspaar laat elkaar los. Lorenzo ziet hoe de man de hand van Liz kust voor hij haar los laat. Een vreemd gevoel komt in hem op. Daarna hoort hij hoe Jason en Dante uitbundig beginnen te klappen, net als alle kinderen aan de bar.
“Nu is het mijn beurt!” roept Jason en hij begint te grijnzen. Liz kijkt hun kant op, een een seconde lang kijken ze elkaar recht in de ogen aan. Zijn adem blijft hangen in zijn keel… Die ogen…

Even heeft Liz het idee dat haar hoofd haar in de steek laat. Waarom zou Lorenzo hier zijn? Dit is een illusie!
“Euhm, mag ik vragen wie u bent?” hoort Liz Freddy vragen.
“Ik ben Jason, ik heb gisteravond met Liz gedanst in het Ziggo Dome.” zegt Jason trots. Liz moet glimlachen om de belachelijk overdreven grijns op zijn gezicht. Ze vond Jason meteen al aardig en grappig toen ze hem voor het eerst ontmoette.
“In het Ziggo Dome? Maar daar was ze voor een concert!” Dan dringt het tot Freddy door. Hij draait zich om naar Liz, zijn mond open en zijn ogen vol ongeloof. “Heb jij gedanst op het podium, in het Ziggo Dome?!?”
Liz voelt hoe haar hoofd rood wordt. Voorzichtig knikt ze. Ze durft niet op te kijken, ze is bang om Lorenzo onder ogen te komen, zeker na gisteravond.
Snel kijkt ze naar alle kinderen aan de bar. Bijna alle kinderen zijn aan het fluisteren tegen elkaar. Drie keer raden waarom, denkt Liz bij zichzelf.
“Klopt, op het podium! En ze danst perfect! Maar als ik dat zo daarnet zag, is dat iets wat u maar al te goed weet.” zegt Jason samenzweerderig tegen Freddy en geeft hem een overdreven knipoog.
Freddy, die niet weet waar hij kijken moet, mompelt: “Dat weet ik heel goed. We hebben er al verschillende wedstrijden mee gewonnen.”
“Echt waar?” Alleen bij het horen van Lorenzo’s stem, voelt Liz haar knieën zo week worden als wier. Haar hartslag gaat sneller slaan, haar hoofd loopt over van gedachtes.
“Echt waar.” zegt Freddy trots tegen Lorenzo. Hij loopt naar de muur waar onze bekers op staan en laat ze vol trots zien aan de drie mannen.
Chelsea komt naar Liz toegelopen en slaat een arm om haar heen.
“Gaat het?” vraagt ze voorzichtig, zacht genoeg zodat de mannen het niet horen.
Langzaam knikt Liz, ze probeert zichzelf te overtuigen. Ze recht haar rug en gooit haar hoofd omhoog. Geen tijd voor flauwekul! Aan de bak!
“Wat gaan we dansen Jason?” De vier mannen bij de muur draaien zich om en even gaat ze alle gezichten af. Freddy die staat te glunderen van trots en verliefd kijkt naar zijn vrouw, zoals altijd. Dante die neutraal de wereld in kijkt en niet helemaal zeker is wat hij moet denken. Jason, die idioot achterlijk staat te grijnzen. En Lorenzo, die moeilijk kijkt, alsof hij het moeilijk heeft en met zichzelf in discussie is.
Bij Lorenzo blijft ze even hangen. Zoals hij daar staat, met zijn handen in zijn zakken, zijn hoofd iets naar beneden en schuin gericht. Alles aan hem is zo… Lorenzo.
“Een rumba!” roept Jason. Meteen komt hij naar haar toe lopen. Het geroezemoes van de kinderen wordt heftiger. Freddy loopt naar de computer en zet een nummer aan.
Grijzend pakt Jason Liz vast en kijkt haar aan. “Ik heb er zin in.” fluistert hij in haar oor. Ze weet gewoon dat hij moet lachen, waardoor ze zelf ook een glimlach op haar gezicht krijg.
“Als het net zo wordt als gisteravond, ik ook.” zegt ze zacht in zijn oor en Jason begint met leiden.

Toen Liz aan het dansen was met die andere man, vond Lorenzo het al spectaculair om te zien, maar nu ze danst met Jason lijkt alles nog vloeiender te gaan. Een warm gevoel verspreid zich in zijn lichaam. Een gevoel van vertrouwen, blijdschap en geluk vermengt zich met een gevoel van jaloezie, met woede en verdriet.
Liz lijkt te stralen, alleen niet door hem. Ergens doet dat hem verdriet, maakt hem jaloers op Jason die dat blijkbaar wel voor elkaar krijgt bij haar. Met een glimlach op beide gezichten ziet hij hoe ze dansen, elkaar aanvullen, elkaar versterken. Het is zo’n mooi schouwspel, zoiets heeft hij zelfs Jason en Isabel nog nooit zien doen. En die dansen al jaren met elkaar!
Moe van alle gedachtes en emoties, gaat Lorenzo op een kruk aan de bar zitten, tussen de kinderen. Een meisje buigt zich naar hem toe. “Juf Liz kan heel goed dansen.”
“Dat zie ik.” antwoord Lorenzo. Hij kijkt het kind even aan. Ze heeft een trotse en blije blik in haar ogen. Lorenzo moet glimlachen bij het zien van het gezicht van het kind.
“Ik ben blij dat de juf ons les wil geven. Later wil ik net zo goed kunnen dansen als haar. Kun jij ook dansen?”
Verbaast door de onverwachte vraag, antwoord Lorenzo: “Een klein beetje. Hoelang krijg je al les van de juf?”
“Al sinds ik vijf jaar ben.” hoort Lorenzo het meisje zachtjes zeggen, “en het is het leukste wat er is! Ik ben nu al 9 en ik wil nooit meer stoppen.”
“En wat vind je dan de leukste dans?” vraagt hij geïnteresseerd. In zijn achterhoofd ontwikkeld een plannetje om Liz haar aandacht te trekken en te laten zien dat hij wel degelijk een hart heeft.
“Ik dans het liefst de cha-cha-cha.” zegt ze zacht.
Bij Lorenzo verschijnt een glimlach op zijn gezicht. Dan draait hij zich om naar het meisje en steekt zijn hand uit. “Ik toevallig ook. En je kan een cha-cha-cha dansen op een rumba. Jonge dame, mag ik deze dans van u?” vraagt hij poeslief.
Het meisje giechelt en pakt dan zijn hand aan. Ze springt van de kruk en zegt: ”Maar natuurlijk meneer!”
Samen met het meisje loopt hij de dansvloer op en in zijn ooghoeken ziet hij verschillende blikken, inclusief die van Liz, zijn kant op gaan. Hij telt af en begin samen met het meisje te dansen.
Ze danst goed, beter dan hijzelf. Maar dat kan natuurlijk ook niet anders met zo’n docente. Meteen heeft hij er plezier in om met dit meisje te dansen. Hij ziet hoe ze vol passie en concentratie zijn passen opvolgt. Helaas is het nummer al veel te snel afgelopen en hij gaat op zijn hurken zitten om haar te bedanken.
“Het was een genoegen meneer.” zegt het meisje lief en geeft hem een zoen op zijn wang. Vrolijk huppelt ze terug naar haar plekje op de kruk aan de bar en begint een giechelend gesprek met haar mede dansgenootjes.

Jason laat Liz los en pakt haar handen. “Het was weer een geweldige dans. Ik wil je eigenlijk wat vragen.” Zijn gezicht gaat in èèn klap van vrolijk naar serieus. Meteen krijgt Liz het benauwd.
“Maar ik ben aan het lesgeven, kan het even wachten tot tenminste na de les?”
Jason knikt. “Tuurlijk! Geen haast, we drinken wel even wat.” zegt hij weer vrolijk en loopt richting Dante, die al bij de bar staat.
Liz draait zich om naar Lorenzo en Mila, net op tijd om te zien hoe Lorenzo een kus op zijn wang krijgt van Mila. Normaal is Mila een heel verlegen meisje, dus het doet haar goed om te zien dat ze dit zomaar doet. Mila huppelt naar de bar en gaat snel weer zitten om vervolgens alles te bespreken met haar dansvriendjes en vriendinnetjes.
“Dat was heel lief wat je voor haar deed.” zegt Liz tegen Lorenzo als ze naar hem toe loopt. “Meestal is ze heel verlegen dus het verbaasde me dat ze met je mee ging de dansvloer op.”
Ze kijkt Mila weer aan, die druk bezig is met vertellen. Ze glimlacht en kijkt weer terug, recht in de ogen van Lorenzo. In zijn ogen ziet ze veel verschillende emoties die ze niet thuis kan brengen. Ze voelt hoe er een blos op haar wangen tevoorschijn komt en wend snel haar hoofd af.
“Ze kan goed dansen, net als jij.” hoort ze Lorenzo zeggen.
“Dat is lief.” zegt Liz zachtjes. Een blos trekt weer over haar wangen. Ze hoort hoe Lorenzo zich naar haar toe draait. Een hand gaat over haar wang en tilt haar kin op. De blos van daarnet wordt nog roder en Liz is bang dat Lorenzo het ziet.
Liz kijkt recht in de grote mooie bruine ogen van Lorenzo.
“M’n les.” mompelt ze zachtjes. Lorenzo lijkt zichzelf te herstellen en laat haar los.
“Ja sorry, natuurlijk.” zegt Lorenzo zachtjes terug. Hij lijkt verward, maar dan draait hij zich om en loopt naar Dante en Jason.
Met een zucht komt alles om Liz heen terug. Ze is weer terug in de werkelijkheid waar ze les moet geven. Ze loopt naar de computer om een nummer te selecteren en roept dan de kinderen terug op de dansvloer.
Al snel zit Liz weer in het lesgeven en is ze het publiek aan de bar bijna vergeten. Ze lacht om de opmerkingen van de kinderen, beantwoordt hun vragen en danst met ze als ze om een voorbeeld vragen. Toch blijft Lorenzo in haar hoofd hangen, en als ze niet stiekem naar hem kijkt vanuit haar ooghoeken, denkt ze wel aan het moment net op de dansvloer…