11 nov Laure Eve – De Graces

Wanneer River Page met haar moeder naar een klein dorpje verhuist, valt ze als een blok voor de knappe en ongrijpbare zeventienjarige Fenrin Grace. Het gerucht gaat dat de Graces – Fenrin, zijn tweelingzus Thalia en hun jongere zusje Summer – heksen zijn, en River gelooft dat maar al te graag. Ze wil niets liever dan in hun nabijheid zijn en hun geheimen ontdekken. Zorgvuldig plant ze elke stap die nodig is om haar doel te bereiken. De Graces zijn erg op zichzelf, maar River raakt bevriend met Summer en zo wordt ze kind aan huis. Ze komt steeds dichter bij de waarheid over de familie en vooral dichter bij Fenrin. Maar River heeft ook haar eigen geheimen. Wanneer Fenrin eindelijk binnen handbereik lijkt te zijn, gebeurt er iets waardoor alles voorgoed verandert.

Op mijn vakantie in Tenerife heb ik dit boek gelezen. Dit bericht komt een tijdje daarna pas online. Dit komt omdat we gisteravond dit boek besproken hebben tijdens de boekenclub en ik wilde niet dat mensen mijn mening erover al wisten. Zeker niet omdat ik eigenlijk helemaal niet enthousiast werd van dit verhaal. Laat me je uitleggen waarom!

Om te beginnen, begint het verhaal al met een aantal vage dingen. Er zijn situaties die je niet weet, maar waar wel naar terug gerefereerd wordt, je weet überhaupt haar naam niet eens, allemaal van dat soort kleine dingen waardoor ik het al heel moeilijk vond om in het verhaal te komen. Dit vond ik best jammer!

Ook vond ik het maar een rare verhaallijn. Er gebeurd niet echt iets spannends en ik had het gevoel dat het hele verhaal mooier werd gemaakt dan het eigenlijk was. Ik bedoel, in mijn ogen kwam de hoofdpersoon over als een geobsedeerd meisje wat op zoek is naar vrienden. Hoe ze zich gedraagt (alles zo doen om in de smaak te vallen) en wat ze meemaakt (normale avondjes met een film of een drankje), het kwam op mij gewoon meer over als iemand die heel erg de behoefte had om vrienden te hebben.
Natuurlijk merk je wel dat er iets met haar is, je weet alleen niet wat. Er wordt soms iets genoemd, maar er wordt niet op in gegaan. Het zorgde er bij mij voor dat ik pas in de laatste 10 pagina’s wist wat er met haar was. Dit kan je als heel goed zien, omdat het zolang geheim is gebleven, maar ik vond het jammer want ik heb het hele boek lang niet een idee gehad of überhaupt het gevoel gehad het te willen weten. Als hier misschien net iets meer omheen was gebouwd, en daar bedoel ik niet mee dat Laure het weg had moeten geven, maar gewoon net iets meer verwijzingen of onrealistisch gebeurtenissen, was het misschien veel spannender geweest.

Omdat ik het verhaal vrij saai en langdradig vond, was het einde nog vreemder voor mij. In de laatste 20 bladzijdes gebeurd er namelijk zoveel in één keer, dat ik er niks meer van begreep. Ik denk dat ik het einde drie keer goed heb moeten lezen en nog snap ik de helft niet volgens mij. Het einde gaat ineens zo snel en er gebeurd zoveel dat ik de draad helemaal kwijt was. Maar gelukkig weet ik nu wel wat er mis was met haar.

Nu moet je niet denken dat ik dit boek echt helemaal niks vond. Ik denk dat het meer een kwestie van smaak is. De een is dol op dit boeken de ander wat minder. Er zitten echt ook wel goede momenten in het boek, maar voor mij wogen deze niet op tegen de wat mindere momenten.
Maar misschien vanavond (het is donderdag dat ik dit typ en vrijdag komt het bericht online) hoor ik vanavond zulke andere verhalen dat ik het boek leuker ga vinden. Ik ben benieuwd naar iedereen z’n mening bij de boekenclub, maar ook naar jouw mening! Wat vond jij van dit boek?

Titel: De Graces
Auteur: Laure Eve
Uitgeverij:Best of YA
Verschenen: september 2016
Pagina’s: 272
ISBN: 978 90 003 4811 4