05 jan Danielle Younge-Ullman – Al het moois is niet verloren

De 17-jarige Ingrid, dochter van de beroemde operazangeres Margot-Sophie, heeft een grote droom: ze wil dolgraag een prestigieuze zangopleiding volgen. Om dat te bereiken moet ze een deal maken met haar moeder. Margot-Sophie laat haar alleen gaan als ze eerst in haar eentje drie weken op een natuurkamp gaat. Ingrid is bepaald geen nature girl, maar hoe erg kan het zijn om een paar weken bij een kampvuur te zitten en nieuwe vrienden te maken? En bovendien is het een goede afleiding van Isaac, de jongen die ze net gedumpt heeft. Maar dat valt allemaal behoorlijk tegen. Het kamp lijkt meer op een bootcamp-achtig survivalprogramma en ze komt terecht in een groepje getroebleerde jongeren die elk hun eigen problemen hebben. Ingrid begrijpt niet hoe ze daarin is beland, maar ze heeft een belofte gedaan aan haar moeder en is vastbesloten om vol te houden. Zelfs als dat betekent dat ze onder ogen moet zien dat ze minstens zo getroebleerd is als de mensen om haar heen – of misschien wel meer.

In dit boek ben ik een tijd geleden begonnen (lees: Ruim 3 maanden geleden), maar het duurde even voordat ik erin kwam. Tussendoor heb ik nog andere boeken gelezen (omdat die gelezen moesten worden) waardoor het lezen van dit boek steeds meer werd uitgesteld. Tot de laatste week voor de vakantie.
Ik zit ruim anderhalf uur in de trein, dat zowel ‘s ochtends als ‘s avonds, dus ik had tijd genoeg om dit pareltje te lezen! Het einde was zo mooi, dat ik het thuis heb moeten uitlezen om te voorkomen dat ik een traantje liet vallen in de trein!

Ik noemde het net al, maar ik kwam moeilijk in dit boek. Heel wat mensen om me heen zeiden dat ze het een mooi boek vonden en dat ik echt moest doorlezen, dus dat heb ik uiteindelijk ook gedaan. Nu moet ik je eerlijk toegeven dat ik na afloop ook vind dat het een prachtig verhaal is. Veel diepgang, mooie situaties waarin Ingrid leert, en wij als lezer eigenlijk ook. Maar op het moment dat ik het verhaal las, vond ik het allemaal nog niet zo mooi.
Klinkt lekker vaag hea? Ik moet je eerlijk bekennen dat ik niet goed weet hoe ik dit moet verwoorden. Ik heb zeker genoten van het boek, maar ik denk dat ik niet zo genoten heb van het boek als de mensen die me het boek aanbevolen.

Het is een moeilijk verhaal, kan ik je vertellen. Daarmee bedoel ik niet dat het lastig weg las hoor! Door de afwisseling tussen het heden en het verleden bleef het voor mij wel leuk om te lezen omdat je steeds meer gaat begrijpen van Ingrid en haar manier van reageren, maar ook van haar leven. Je leert door deze afwisseling waar Ingrid allemaal doorheen is gegaan en wat ze allemaal al te verduren heeft gehad.
En ondanks dat het een heftig verhaal is (man, nu klinkt het wel erg hea?), zit er toch ook veel humor in. Deze humor verlichtte af en toe de ‘donkere stukken’. Als het dan echt even heel heftig werd voor Ingrid, dan was er in het volgende hoofdstuk weer wat humor verwerkt waardoor je zelf niet als depressief ei achter bleef. Dat vond ik toch wel prettig!

Over depressief ei gesproken, het viel me op dat, ondanks dat dit een verhaal is waar minder leuke dingen gebeuren in het leven van Ingrid, er toch ook hele mooie momenten in zaten. Momenten waarvan Ingrid weer opleefde en weer blij werd.
Hieronder een stukje in het ‘wazige lettertype’ met voorbeelden! Let op, klik dit alleen aan als je het boek hebt gelezen!
Zo vond ik het heel fijn om te lezen dat Ingrid een liefde kreeg, maar snapte ik haar wel toen ze zich er niet helemaal aan overgaf. Ook vond ik het enorm gaaf dat haar moeder een relatie kreeg met Andreas en dat hij haar adopteerde. Maar net zoals Ingrid in het begin, was ik ook heel erg bang dat Andreas zou omslaan. Of dat haar moeder het een paar keer heeft geprobeerd, maar dat ze niet ineens genezen was. Het is misschien een einde die schokt, maar ik vond wel dat juist dit einde het verhaal afmaakte. Als haar moeder nu ineens beter was geweest, dan was het hele verhaal in een klap ongeloofwaardig geworden voor mij!

Wat ik ook heel prettig vond, is dat dit verhaal heel realistisch is. Alles wat er in dit verhaal geschreven wordt, zou zomaar echt kunnen zijn. Sterker nog, het zou me niks verbazen als het echt gebeurd is bij mensen.
Het was best fijn om er een boek bij te pakken zonder magie, zonder fictie, maar gewoon met echte verhalen die echt zouden kunnen gebeuren. Alsof dit verhaal van de een op de andere dag onze levens zouden kunnen zijn!

Ik geef dit boek een 7. Ik heb er zeker met plezier in gelezen en het verhaal vond ik sterk. Maar ik ben bang dat er teveel positieve reacties waren om mij heen om hier zoveel van te kunnen genieten als de rest, denk ik.

Titel: Al het moois is niet verloren
Auteur: Danielle Younge-Ullman
Uitgeverij: Best of YA
Verschenen: juni 2017
Pagina’s: 320
ISBN: 978 90 003 5370 5
Cijfer: 7