02 sep Julie Murphy – Dumplin’

Willowdean Dickson heeft een maatje meer en vindt dat geen probleem, terwijl iedereen om haar heen geobsedeerd is door de aankomende missverkiezing. Pas als Will een relatie krijgt met haar oogverblindend knappe collega Bo, begint ze te twijfelen over haar figuur. Om haar zelfvertrouwen terug te krijgen, besluit Will het meest afschuwelijke te doen dat ze zich kan voorstellen: ze geeft zichzelf op voor de Clover City’s Missverkiezing. Gaandeweg laat Will niet alleen Clover City versteld staan, maar vooral zichzelf.

Ik kreeg dit boek opgestuurd door Moon (superfet!) en wist helemaal niet waar het over ging! Dus met een blanco gedachte ben ik begonnen aan dit boek en dat was eens anders dan normaal, want ik had zelfs de achterkant nog niet eens gelezen! Het was dus super verrassend wat ik zou gaan lezen!

De cover zegt niet veel over het boek. Al moet ik toegeven dat de tekst die voorop te vinden is, in combinatie met de afbeelding, wel iets weggeven. Dus ik had al verwacht dat Willowdean een beetje gezet was. Dus dat was alles waar ik mee begon!
In de eerste paar bladzijdes leer je Willowdean kennen en leer je dat haar moeder haar Dumplin’ noemt. Ik heb me echt zowat het halve boek afgevraagd wat Dumplin’ betekend! Tot ik het las. Het betekend deeg van koekjes. Maar ik had niet het idee dat ik overladen werdt. De informatie was goed te behappen en het verhaal las lekker goed weg.

Waar ik al vrij snel achter kwam, is dat sommige momenten heel langzaam duren en dat er veel dialoog is en het andere moment is ze alweer ergens anders omdat er in één zin wordt beschreven dat ze iets gaat doen. Ik snap dat dit heel vaag klikt. Maar dan was het bijvoorbeeld zo dat er een paar pagina’s was waarin ze aan het winkelen was en dan staat er ineens dat ze alweer aan het werk is zoveel uur later, twee zinnen verderop. Alsof de auteur niet veel zin had om deze tussengelegen momenten te beschrijven dus ze maar snel wegschoof. Zo voelde het af en toe.

Ook het middenstuk vond ik af en toe wat sloom gaan. Er gebeurde wel wat kleine dingen, maar in grote lijnen bleef het hetzelfde waardoor het verhaal zijn grip op mij verloor. Gelukkig niet zo erg dat ik het boek wilde wegleggen, maar wel dat ik wat makkelijker opkeek als er iets gebeurde in mijn omgeving. Dat soort afleiding.
Maar het einde was weer geweldig hoor! Want ik heb het boek met een goed gevoel dichtgeslagen!

Het begin vond ik heel leuk om te lezen omdat daar echt een persoon werdt gevormd die nergens mee zat ondanks dat ze een maatje meer is. Ik heb me het hele boek afgevraagd of dit soort mensen (ik wil niemand beledigen, dus dit is niks persoonlijks!) inderdaad zoveel aan hun gewicht denken op een dag.
Dit boek heeft in mijn opzichten een heleboel dingen aangestipt waar dit soort mensen misschien wel echt elke dag mee bezig zijn. Ik sta er nooit bij stil om een T-shirt te laten liggen omdat mijn armen dan zichtbaar zijn. En als ik een korte broek aantrek dan maak ik mij meer zorgen over mijn ongeschoren benen dan de cellulitis die eventueel te zien is. Daardoor ben ik wel gaan nadenken. En daarom hoop ik ook zeker dat mensen die hier inderdaad elke dag zoveel mee geconfronteerd worden, na het lezne van dit boek zich beter voelen. Want lieve mensen, jullie mogen er allemaal zijn! Dik of dun, kort of lang! Ik vind iedereen bij voorbaat tof!

Ik vind het een gaaf boek die je de ogen opend, zeker als je niet dik bent of een maatje meer hebt. Het laat zien dat iedereen anders in elkaar zit en onzeker kan zijn, maar dat dit vaak niet nodig is. Ik kreeg weer zin in het leven door dit boek omdat het voor mij echt een ‘je leeft maar één keer, dus maak er een knalleven van!’ boek! Heerlijk!

Titel: Dumplin’
Auteur: Julie Murphy
Uitgeverij: Moon Uitgevers
Verschenen: augustus 2016
Pagina’s: 336
ISBN: 978 90 488 3144 9