Instagram

     


Online verhaal – Hoofdstuk 20

Zachtjes loop ik de woonkamer in. Lorenzo draait zich om en strekt zijn hand naar me uit. Dankbaar pak ik die van hem aan. Toen ik zijn vader hoorde vragen naar mij, ben ik snel weggekropen en naar beneden gekomen. En nu sta ik bijna tegenover ze, de ouders van Lorenzo.
‘Pap, mam. Dit is Liz, mi novia.’ zegt Lorenzo als ik naast hem sta.
‘Buenos dias.’ zeg ik voorzichtig, niet helemaal zeker van mijn Spaanse uitspraak. De ouders van Lorenzo glimlachen even naar me. Dan stapt de moeder van Lorenzo naar voren en trekt me in een omhelzing.
‘Hallo lief kind.’ zegt ze vriendelijk. Dan stapt ze achteruit, maar houd mijn schouders nog even vast.
‘We spreken ook gewoon Engels, als dat beter uitkomt voor jou. Maar enorm lief dat je zo je best doet.’ zegt de vader van Lorenzo voor hij me ook even kort omhelst. Ik moet even wennen aan de vriendelijkheid van deze mensen. Ik knik even en glimlach dan. Misschien wordt dit makkelijker dan ik had verwacht.
Lorenzo loopt voor zijn ouders uit en gebaart naar de bank zodat zijn ouders weer kunnen gaan zitten.
‘We laten jullie even alleen. Willen jullie nog thee?’ vraagt Dante. Hij en Jason lopen al richting de keuken.
‘Graag.’ antwoorden Lorenzo en ik in kor. Beide mannen grijnzen nog als ze de keuken in lopen en het laatste wat ik van ze zie, is Jason die me ook nog even een knipoog geeft. Waarschijnlijk om me succes te wensen.
‘Vertel Lorenzo, hoe heb je dit mooie meisje zover gekregen om mee te gaan vanuit… Nederland toch?’ vraagt Lorenzo’s moeder gelijk. Ik zie vanuit mijn ooghoek dat Lorenzo verbaast zijn mond even open doet en eigenlijk gelijk weer dicht doet. Zijn blik schiet even heen en weer tussen mij en dan tussen zijn ouders. Zijn ongemakkelijkheid laat me een beetje ontspannen, legt een tevreden glimlach rond mijn mondhoeken.
‘Nederland inderdaad.’ begin ik maar als Lorenzo niks zegt. ‘Hij gaf een concert en hij liep tegen me op toen ik wat te drinken ging halen. Hij vroeg me daarna op het podium…’
‘Waar ze me helemaal af maakte. Mam, je had erbij moeten zijn. Liz kan enorm goed zingen.’ gaat Lorenzo verder. Terwijl hij verder vertelt, legt hij zijn hand op mijn knie. Een gebaar wat me nog rustiger maakt, maar ook wel een beetje zenuwachtig omdat ik niet weet hoe zijn ouders daarop gaan reageren. Beide ouders merken het niet, en mocht het ze wel zijn opgevallen, laten ze er niks van zien.
‘Ze was helemaal geen fan van me, dat maakte ze wel duidelijk toen ze overeind kwam net nadat ik haar omver had gelopen.’ We grinniken allemaal even. ‘Maar toen ik haar het podium op had gekregen, bleek ze dat liedje wel te kennen. Samen met Liz optreden was geweldig, ik heb het in tijden niet zo naar mijn zin gehad op het podium. En daarna heb ik er alles aan gedaan om Liz ervan te overtuigen dat ze mee moest reizen. Ik heb het denk ik aan Jason te danken dat ze hier ook echt is, want ze danst met hem omdat Isabella is uitgevallen helaas.’
Lorenzo’s moeder knikt, zijn vader glimlacht naar hem. ‘Dat ze goed kan zingen, dat wisten we. Heel het internet staat vol met jullie twee.’ zegt zijn vader dan. Ondanks dat dit natuurlijk te verwachten was, schrik ik wel een beetje. Ik snap dat het mensen interesseert wat Lorenzo heel de dag doet of waar ze hem tegen kunnen komen, maar ik? Ik denk dat dat de prijs is die je betaald als je een bekende jongen date…
‘Wel enorm fijn om te zien dat jullie het zo leuk hebben samen. We wilde eigenlijk vanmiddag buiten de deur gaan lunchen, hebben jullie zin om mee te gaan?’ vraagt Lorenzo’s moeder dan. Lorenzo kijkt mij aan.
‘Natuurlijk.’ zeg ik gelijk. ‘Misschien hebben jullie nog wat leuke verhalen voor mij van kleine Lorenzo.’ zeg ik daarna lachend. Lorenzo begint een beetje te blozen en zijn ouders lachen.

Lorenzo laat zijn ogen even afdwalen naar Liz. Ze is prachtig zoals ze daar zit, in haar stoel met haar zonnebril op en een ijsje in haar handen. De zon schijnt op haar waardoor ze nog meer straalt dan normaal. En die lach van haar als zijn ouders met nog een verhaal aankomen…
Het is alsof Liz hem hoort denken want haar ogen dwalen af naar hem. Als ze hem aankijkt, knipoogt hij even verleidelijk. Meteen schiet er een blosje op haar wangen en wendt ze haar blik af. Dat laat Lorenzo glimlachen. Van zijn hele leven is hij nog nooit zo verliefd geweest.
De hele middag is vrijwel perfect geweest. Zijn ouders namen Liz en Lorenzo mee naar een heerlijk restaurantje met Spaanse tapas als lunch, dus voorlopig hoeven ze niet te eten. Tijdens het eten kwamen de meest hilarische en oudste kinderverhalen van Lorenzo voorbij en Liz moest iedere keer weer lachen. Normaal zou Lorenzo het verschrikkelijk hebben gevonden als zijn ouders dit soort verhalen vertelde, maar bij Liz vind hij het niet zo erg. Nu moet Lorenzo wel toegeven dat deze verhalen meestal worden verteld in het bijzijn van Dante en Jason en ja, die pesten hem er graag mee natuurlijk.
Na het eten hebben ze een wandeling gemaakt door het centrum en na de wandeling stonden zijn ouders erop een ijsje te eten bij hun favoriete ijszaak. Liz zei natuurlijk geen nee. De hele dag is ze al enorm vrolijk en lijkt ze gelukkig. Dat doet Lorenzo goed, dat maakt hem weer gelukkig. En zo zijn ze dus hier beland. Op het terras van de ijszaak met ieder een ijsje in de zon.
Lorenzo richt zijn blik weer naar zijn ouders. Zijn vader kijkt hem over zijn zonnebril aan. ‘Volgens mij heb jij de smaak goed te pakken, he jongen?’ vraagt hij.
‘Welke smaak bedoel je? Ik heb citroen en stracciatella en beide smaken zijn heerlijk.’ zegt Lorenzo in de hoop om het onderwerp te veranderen. Zijn vader lacht hardop.
‘Dat is niet wat ik bedoel Lor. Maar je begrijpt me wel.’ zegt zijn vader dan. Even kijkt Lorenzo kort naar Liz, maar die is druk in gesprek met zijn moeder. Waarschijnlijk het zoveelste verhaal.
‘Ze is perfect pap, ik kan me niets beters voorstellen en wensen.’ zegt Lorenzo dan. Zijn vader knikt.
‘Dat is ze volgens mij ook. Houd haar vast zoon, jullie passen perfect bij elkaar.’ zegt zijn vader dan. Hij slaat Lorenzo even kort en vriendschappelijk op de schouder en staat dan op.
‘Ga je met me mee dame?’ zegt hij tegen Lorenzo’s moeder terwijl hij zijn hand naar haar uitsteekt. Ze glimlacht naar haar man en pakt dat zijn hand dankbaar aan.
‘Dat lijkt me een goed idee. Hebben de tortelduifjes nog even samen.’ zegt ze dan.
Als de moeder van Lorenzo opstaat, gaan Liz en Lorenzo ook beide staan. Zijn vader schudt hem even de hand terwijl zijn moeder met een knuffel afscheid neemt van Liz.
‘Het was fijn je eindelijk te ontmoeten Liz.’ zegt zijn vader als hij Liz een hand geeft en haar daarna in een omhelzing trekt. ‘Insgelijks.’ mompelt ze terug in zijn omhelzing.
De moeder van Lorenzo fluistert hem iets in zijn oor als hij haar gedag zegt. ‘Ze is prachtig, geef haar alles wat ze nodig heeft, ze maakt een nog beter mens van je.’
En Lorenzo kan het niet meer eens met haar zijn dan op dit moment.

Geen reactie's

Geef een reactie