Geplaatst op 05:00h
in
Leest,
Recensie
Ooit leefden er in Orïsha mensen met magische krachten. Tot een wrede koning besloot de maji, een minderheid met donkere huid en zilverwitte haren, te vervolgen. Zélie kan zich de nacht dat ze toe moest kijken hoe de handlangers van de koning haar moeder ophingen nog levendig herinneren. Sindsdien is magie een doodzonde en een donkere huid iets om op neer te kijken.
Tien jaar later krijgt Zélie de kans om de magie terug te brengen naar Orïsha. Met de hulp van een prinses op de vlucht, moet ze uit handen zien te blijven van Inan, de kroonprins, die vastbesloten is de magie nu voorgoed uit te bannen.
Gevaar ligt overal op de loer in Orïsha, maar het grootste gevaar schuilt misschien nog wel in haar groeiende gevoelens voor de vijand...
Het is alweer even geleden dat ik dit boek heb gelezen, maar ik wilde je de recensie niet onthouden. Dit boek heb ik namelijk gelezen voor mijn bookclub, waar het boek ook uitgebreid behandeld is. Nu wil ik jullie graag vertellen wat ik ervan vond!
NATASHA gelooft in de wetenschap en feiten. Niet in het lot. Of in dromen die nooit uit zullen komen. Ze is zeker niet zo'n meisje dat haar grote liefde ontmoet in een platenzaak in New York. Niet op dezelfde dag dat ze met haar familie uitgezet zal worden naar Jamaica.
DANIEL heeft altijd zijn best gedaan om aan de hoge verwachtingen van zijn ouders te voldoen. Hij zal chirurg worden en geen dichter, zoals hij eigenlijk wil. Maar als hij Natasha ontmoet, ziet hij ineens een andere toekomst voor zich, mét haar. En hij heeft nog twaalf uur de tijd om Natasha daarvan te overtuigen.
Is het toeval of het lot dat Daniel en Natasha samenbrengt op deze allesbepalende dag? Heeft het zin om in dromen te geloven als je weet dat die nooit uit kunnen komen?
Hmm, het is alweer even geleden dat ik dit boek heb gelezen, dus deze recensie stond al een tijdje te wachten tot ik hem eindelijk zou schrijven. Maar toch wil ik jullie dit boek niet ontnemen. Laat me je uitleggen waarom.
